11.02.2011.
Milan Budimir je bio jedan od najznačajnijih srpskih klasičnih filologa. Rođen je 1891.godine u Varcar Vakufu (današnjem Mrkonjić Gradu). Školovao se u Sarajevu, a studirao je klasičnu filologiju na Univerzitetu u Beču, gde je i doktorirao 1920. godine sa tezom „O olujnim demonima kod indoevropskih naroda“. Iste godine, izabran je najprije za asistenta, ubrzo za docenta na Katedri za klasičnu filologiju Filozofskog fakulteta u Beogradu, zatim za vanrednog profesora i potom redovnog 1938. godine.
Kao student, bio je politički angažovan u nacionalnim krugovima srpskih omladinaca i član Mlade Bosne. U to vrijeme objavljivao je i članke u zagrebačkom Srbobranu i beogradskom Odjeku, uređivao je Slovenski jug i Novo djelo. Milan Budimir je bio ratni invalid, odnosno od 1922. godine je bio potpuno slijep. Kao istraživač visokog ranga izabran je 1948. godine za dopisnog, a 1955. za redovnog člana Srpske akademije nauka i umjetnosti.
Bavio se istraživanjima u oblasti klasične filologije u svim njenim granama: istoriji klasičnih jezika, posebno grčkog, istoriji grčke i rimske književnosti. Takođe, bavio se istraživanjima starobalkanskih i slovenskih jezika, istorije religije, antičkog nasljeđa u Srba, posebno u jeziku, književnosti i folkloru, kao i istraživanjima u oblasti opšte lingvistike.
Sa Petrom Skokom pokrenuo je i uređivao između dva rata balkanski časopis Revue internationale des etudes balkaniques, a sa najuglednijim jugoslovenskim klasičnim filolozima bio je osnivač i kourednik nekadašnjeg glavnog glasila jugoslovenskih filologa - Žive antike, čiji je izdavač Institut za klasične studije Filozofskog fakulteta Univerziteta u Skoplju.
Naučni opus Milana Budimira broji nekoliko stotina radova, knjiga, studija, rasprava i članaka, od kojih su neki ušli u najpoznatije enciklopedije, rječnike i priručnike.
Autori: Nenad Malešević, mr Božidar Došenović i Nebojša Đumić
Izdavač: Pošte Srpske a.d. Banja Luka