10.02.2016.
Stefan Dragutin je postao kralj Srbije 1276. godine, porazivši kod Gacka odrede svoga oca kralja Uroša I. Zbog ozbiljne povrede zadobijene padom sa konja, na saboru u Deževu 1282. godine odstupio je sa vlasti u korist brata Milutina, ali zadržavši sjeverne dijelove zemlje. Pošto je bio oženjen Кatalinom, ćerkom ugarskog kralja Stefana V dobio je na upravu tzv. Mačvansko-bosansku banovinu i grad Beograd. Pošto je ova oblast nazivana „Srem“ kralj Dragutin se u izvorima naziva i „sremski kralj“, ili prema starim srpskim rodoslovima i letopisima „kralj Srema i Usore“, tj. „onaj koji je držao zemlju sremsku i usorsku“. Na jednom saboru vlastele i sveštenstva svoje države vlast je predao sinu Vladislavu. Njagova ćerka Jelisaveta bila je udata za bosanskog bana Stjepana I Кotromanića, iz kog braka potiče i knez Vladislav, otac Tvrtka I Кotromanića, kralja „Srba, Bosne, Primorja i Zapadnih Strana“. Кralj Stefan Dragutin bio je pradeda bana i kralja Tvrtka (1353-1377; 1377-1391), koji je nakon čina kraljevskog krunisanja kod groba Sv. Save u manastiru Mileševa 26. oktobra 1377. godine, po nemanjićkoj tradiciji takođe uzeo ime Stefan. Umro je u proljeće, 12. marta 1316. godine, prethodno se zamonašivši i dobivši monaško ime Teoktist. Njagove mošti su počivale u manastiru Đurđevi Stupovi kod Rasa. Dio njegovih moštiju danas se čuva u manastiru Rača na Drini.
Srpska Pravoslavna Crkva ga proslavlja 12. novembra kao prepodobnog Teoktista.
Autor: Pero Lakić
Izdavač: Pošte Srpske a.d. Banja Luka